Yoksulluk içinde büyüyen çocukların genellikle ortak bir yanı vardır, özellikle hoşgörülüdürler. Bu dayanıklılık, büyümeleri boyunca uzanan sıkı bir ip gibidir. Çocukken alışık olduğum bir oyuncağı gördüm ve bir süre dayandım, büyüyünce de hayatın baskısı karşısında dişlerimi gıcırdatarak dayanabildim. İhtiyaçlarını bastırmaya ve şikayetlerini kalplerinde, sessiz bir yanardağ gibi, yüzeyde sakin, ancak kalplerinde dip akıntıları gibi gizlemeye alışkındırlar. Psikoloji, bu sabrın ilk günlerde kaynak ve duygusal destek eksikliğinden kaynaklandığına inanır ve çatışmadan kaçınmak için güvenlik ve sessizlik için sabır ticareti yapmayı öğrenirler. Ancak uzun süreli baskı, yakın ilişkilerde gerçek duygularını ifade etmelerini ve hatta kendi ihtiyaçlarını görmezden gelmelerini zorlaştırabilir. Sabır bir yetenektir, ancak aynı zamanda ılımlı bir salıverilme gerektirir. Özellikle dayanabilen her çocuk kendine karşı nazik olmayı öğrensin, azimle dengeyi bulsun ve iç yanardağın artık depresyona girmesine, sıcaklık ve güç patlamasına izin versin.