Kırsal alanlardaki üniversite öğrencilerinin çoğu neden daha kötü bir yaşam sürüyor?

Ana neden, eğlenmeye gitmeyeceklerdir; yemek, içmek, eğlenmek ya da yemek içmek, kumar oynamak aslında çok önemli bir yetenek.
Ben de çok fakir bir köyden geliyorum, köylüleri çok iyi tanıyorum; köyde aile durumu kötü olan ama zeki olan, üniversiteyi hatta iyi bir üniversiteyi kazanabilen başarılı öğrenciler var.
Bu tür insanlar genellikle oldukça olgun olup, erken yaşta kırsaldan çıkmayı hedeflerler, ancak bunu işçi olarak çıkmak istemezler. Bu yüzden çoğu, kaderlerini değiştirmek için çalışkan bir şekilde okumayı tercih eder.
Onların özellikleri özel olarak zeki ve çalışkan olmaları, ayrıca sade, içe dönük, disiplinli, özdenetimli, kendine güvenen ve aynı zamanda kendine güvensiz olmalarıdır. Tek eksiklikleri özgüvenleridir.
Lise çağındaki birçok arkadaşım ne kadar çalışkan? Hatta dinlenmeyi bir günah olarak görüyorlardı. Lise yıllarımda, sınıfımdaki kızlar, dersten sonra bizimle konuşmayı bile bir günah olarak düşünüyorlardı. Uzun saç bırakmayı bile günah sayıyorlardı, çünkü uzun saç sık sık yıkanmalıydı ve saç yıkamak, soru çözüme harcanan zamandan çalıyordu.
Kendimin hevesini kaybetme ihtimaline karşı çok dikkatli olduğum için, kullanabileceğim tüm zamanı öğrenmeye harcıyorum, kendi zamanımı kesinlikle herhangi bir puan üretmeyen bir yerde israf etmeyeceğim.
Sadece notların ön planda olduğu öğrencilik döneminde, üniversiteye giriş sınavı karşısında, bu elbette son derece etkili bir stratejidir. Çoğu, kendi çabalarıyla, nispeten iyi bir okula girmeyi başarır.
Ama genellikle uzmanlar seçtikleri meslekler pek uygun değildir, çünkü liseyi bitirdiklerinde hiçbir şey bilmeyenler genellikle kendilerinden hiç anlamayan ama çok özgüvenli olan akrabaları, örneğin ebeveynleri veya öğretmenleri tarafından garip ve tehlikeli alanlara yönlendirilirler.
Yanlış bir bölüm seçmek en önemli şey değil, önemli olan, nasıl eğlenmeyi öğrenmeyi de kaçırmış olmaları.
Küçüklüğünden beri içten içe oyun oynamanın önemli olmadığını hissettiler, hatta oyun oynamayı çok iyi bilen bazı insanları küçümsediler, oyunun öğrenim için zaman israfı olduğunu düşündüler,
Sanırım üniversiteye başladıktan sonra anladım ki, eğlenebilmek de aslında çok çok önemli bir yetenek.
Birçok insan için, birlikte kalp kırıklığına uğrayıp sarhoş olmak, birlikte oyun oynamak için geceyi geçirmek, birlikte futbol oynamak, birlikte kavga etmek, birlikte fuhuşa gitmek... işte bu insanlar gerçekten iyi arkadaşlardır.
Oyun oynamak, başkalarıyla bağlantı kurmanın ve iletişim kanalları oluşturmanın önemli bir aracıdır.
Bir kişinin gelişim sürecinde oyun oynamanın eksikliği, yüksek duygusal zeka temellerini kurmasını zorlaştırır. Eğer bir kişi sürekli kitap bilgisi öğrenmekle meşgulse ve rahatlatan hiçbir şeyle oynamıyorsa, bu kişi başkalarına o kadar ilginç bir izlenim bırakmayacaktır.
Bu aslında zor değil, çünkü onunla konuşacak pek bir şey yok, sadece öğrenmek var.
Tabii ki, çalışkan öğrencilerin kendi küçük çevreleri olabilir, ancak hayatta %99'dan fazlası sıradan insanlardır ve öğrencilik dönemindeki bilgi alışverişi modelini sevmezler.
Öğrenci dönemindeki bilgi alışverişi modeli, yalnızca bilgi ve beceri öğrenimi için faydalıdır.
Ama şimdi bu çağda, bir kişinin başkalarıyla etkili bağlantılar kurmaması, insan gücü kaldıraçlarını kullanmaması durumunda, oldukça büyük işler başarması zor.
Bu toplumda çoğu zaman herkesin duygusal değere ihtiyacı vardır ve işyerine girdiklerinde oynamak, yemek ve içmek, ikram etmek ve hediye vermek, iş K dokunmak için süte dokunmak ve kulüpte yapmak için dışarı çıkmazlar...... Pek çok şeyi yapmak gerçekten zor, çünkü çoğu insan sıradan insanlar, çünkü sıradan insanların bu şeylere ihtiyacı var.
Benim de böyle bir sorunum var, nasıl oynanacağını hiç bilmiyorum, yemek, içmek, yapmak ve kumarla ilgilenmiyorum ve bir şehirde nerede yiyip içeceğimi, yapacağımı ve kumar oynayacağımı bilmiyorum ve insanlarla başa çıkmakta çok kötüyüm.
Kimle konuşursam konuşayım, sanki bir sorun tartışıyormuşuz gibi, ağzımı açtığımda sanki insanları eğitiyormuşum gibi geliyor. Başkalarına karşı hem eleştirel hem de müdahaleci bir tutum sergiliyorlar, ben ise yüksek ahlakı savunurken insanları iyiliğe yönlendirmeye çalışıyorum.
Kırsal alandan çıkan bazı zeki öğrencileri tanıyorum, daha iyi gelişememelerinin sebebi çoğunlukla bu aşamada takılıp kalmaları, başkalarıyla daha derin ilişkiler kurmakta zorlanmaları, bu sadece kariyer gelişimini etkilemekle kalmıyor, belki de bir ilişkide bulunmalarını bile zorlaştırıyor.
Beynin nispeten aktif olduğu söylenirse ve topluma yeni girdiği söylenirse bu sorunun farkında olacaktır ancak öğrenmekte zorlanacaktır ve zor olan psikolojide U şeklinde bir değişimdir ve kişi yetişkin olduğunda kişiliği kalıplaşacaktır ve büyük bir değişim yaşaması zordur.
Bazı insanlar bunun para meselesi olduğunu söyleyebilir, ama bu gerçekten doğru değil. Bu insanlar para kazandıklarında bile, en mantıklı açıdan hareket ederler, parayı doğru yerlerde harcarlar; öğrencilik dönemindeki gibi bir düşünce yapısına sahiptirler. Hem para hem de enerji sınırlı kaynaklardır ve doğru bir şekilde dağıtılmalıdır; enerji öğrenmeye harcanmalı, para ise yatırıma ve ev almaya gitmelidir.
Elinde birkaç yüz, birkaç milyon hatta daha fazla para olsa bile, bu parayı harcamayı, eğlenmeyi, kendini şımartmayı, bu parayla arkadaş edinmeyi, arkadaşlarla içip eğlenmeyi düşünmez.
Yatırım piyasasında yüz binlerce, milyonlarca kaybetmek, hatta kendine birkaç bin lira değerinde pahalı bir kıyafet almaya bile kıyamamak.
Sonuçta, gençlik döneminde oluşan düşünce tarzı bir insanın hayatını etkiler; bu mantıklı düşünme tarzının değişimi ise en zor olanıdır.🥲🥲🥲